Już nie pamiętam, kiedy ostatni raz tak wstrząsnęła mną książka. Bez sensu wydaje mi się nawet najkrótsze streszczenie akcji. Mogę jedynie skupić się na własnych wrażeniach. O ile potrafię, bo kłębi się we mnie tyle, że brakuje mi słów. Najprościej byłoby powiedzieć, że bohaterem powieści jest zło i mechanizmy, które je wyzwalają. Czytałam z zapartym tchem i podglądał...am każdą ze stron tragedii. Każdą usprawiedliwiałam jej własnymi słowami, każdą gardziłam, nad każdą się litowałam. Wdzięczna jestem autorowi, że niczego mi nie narzucał. On tylko opowiedział w bardzo dyskretny sposób swoją historię i pozwolił, żebym się nad nią zastanowiła. Ale, kochani, jak to jest napisane! Każde zdanie to jedno maźnięcie pędzla, a obraz, jaki w efekcie dostajemy, to arcydzieło. Wydawałoby się, że o wojennej zagładzie Żydów powiedziano już wszystko. Otóż nie. Dzięki Marcinowi Pilisowi zrozumiałam, że swój haracz za zło płacili także mordercy. I że nie mam prawa osądzać żadnej ze stron, bo mnie tam nie było. Nie przeżyłam tego. Mogę się upierać, że zachowałabym swoje człowieczeństwo, ale nie wiem tego na pewno. Z całego serca dziękuję Autorowi za tę moją niepewność. Sięgajcie po "Łąkę umarłych", bo to powinna być lektura obowiązkowa dla wszystkich myślących. No i autorem jest PISARZ.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz