Suchmielce czyli o fotografii i problemach estetycznych

Zapisałem kilka jesiennych przemyśleń o estetyce... a że jestem też redaktorem KzK - pozwalam sobie je udostępnić i tutaj.

Suchmielce, chaberdzie, badyle i takie tam śmieciowe poprodukty letniego rozwoju oraz zachmurzenie duuuuuuże lub umiarkowane, tudzież duchota i deszcze przelotne (czyli takie przelatujące z góry na dół w dużych ilościach) to główne składniki naszej jesiennej pogody. Podkreślam - jesiennej, bo złota polska jesień to nie to samo, co jesień-jesień.
Stanowią one podstawowy problem fotograficzny przy ogólnonarodowym upodobaniu do kolorów żywych i jaskrawych. No, bo jak tu zrobić dobrą fotkę z samych odcieni brązu?

Jako nastolatek próbujący uczyć się sztuki pstrykania czytałem wielokrotnie o tzw. fotografii wyżowej, czyli takim specjalnym rodzaju pejzażu opartym wyłącznie o pogodę i światło występujące podczas wyżów barycznych. Klarowne, jasne światło, intensywnie niebieskie niebo, nasycone barwy... i wysiłek fotografa włożony w pokazanie Polski, jakby to były Hawaje. Można powiedzieć, że nauczyłem się lekceważącego stosunku do takiej fotografii wcześniej niż obsługi aparatu.
Dzisiaj uważam to za cokolwiek szczeniackie, ale wtedy miałem silne parcie, żeby robić zdjęcia będące zaprzeczeniem fotografii wyżowej.

W sumie - wyszło mi na dobre: kiedy człowiek próbuje świadomie zaprzeczać jakimś zasadom - uczy się przede wszystkim, jak działają zasady. Łatwo o tym gadać w przypadku praw i regulaminów ale tu trzeba przełożyć zasady na obrazek. A to już inny stan świadomosci.
A zatem: niebo zachmurzone, słabe kontrasty, jednolita gama barwna.

Czy to są ograniczenia, czy szanse?
Co pozostaje, jako narzędzia do budowania obrazu, skoro nie ma bogactwa kolorów ani mocnych kontrastów?
Ano niemało.
Po pierwsze: rytm delikatny...

... albo tak intensywny, że prawie jednolity i zatarty.

Rytm mozna zbudować elementami prostymi albo zakrzywionymi. W tym drugim wypadku bywa zabawniej.

Można też mieszać elementy rytmiczne.

Po drugie: kontrast faktur i ich stopniowanie od badyla do puchu.

Oczywiście same badyle też mają spory potencjał, mianowicie są wyrafinowaną konstrukcją geometryczną. Nic, tylko zakomponować.

Można wykorzystać ich formę agresywną...

... albo przyjemnie pluszową.

Ewentualnie można się nimi pokłuć.