Najlepsze amerykańskie opowiadania kryminalne 2010 *

Redaktor antologii LEE CHILD
Książka przekazana przez Wydawnictwo Albatros

Już samo nazwisko redaktora antologii gwarantuje wysoki poziom opowiadań, a jeśli dodamy, że redaktorem serii jest Otto Penzler, właściciel księgarni The Mysterious Bookshop, laureat prestiżowej nagrody Allan Edgar Poe oraz Ellery Queen Award za wkład wniesiony w promowanie literatury kryminalnej będziemy pewni, że czeka nas doskonała lektura.
Antologia obejmuje najlepsze opowiadania opublikowane w 2009 roku i jest to już jej czternasta edycja. Autorzy, redaktorzy, wydawcy z najróżniejszych zakątków Ameryki przesyłają na biurko Otto Penzlera opowiadania opublikowane w danym roku. Do antologii kwalifikuje się dwadzieścia najlepszych opowiadań, a ostateczną decyzję podejmuje Lee Child.

Otto Penzler

I tak oto w jednej antologii mają szansę znaleźć się opowiadania literackich sław i autorów, którzy opublikowali tylko jedno opowiadanie. Jak słusznie w swej przedmowie zauważył Otto Penzler „Współczesna literatura skupia się głównie na odpowiedzi „jak” lub „kto”, tym samym większość historii opiera się na analizie psychologicznej – dokonywanej przez detektywa, samego czytelnika czy też bohatera powieści”. Słusznie też zauważa ( a jest to prawda, która dopiero powoli dociera na nasz rynek ), że granica pomiędzy literaturą kryminalną a klasyczną zatarła się niemal całkowicie. Wybitni autorzy kryminałów tworzą dzieła literackie, a wybitni pisarze mają w swoim dorobku opowiadania i powieści detektywistyczne.
Tak jak napisałam wcześniej wszystkie opowiadania prezentują bardzo wysoki poziom i w moim odczuciu mogłyby się stać kanwą scenariusza filmowego. Począwszy od hipnotyzującego „Połowu” Matta Bella, który skupia się na opisie psychiki Puntera, poprzez zaskakującego i wzruszającego „Psa” Dennisa Lehana, do „Powiedzcie mi” Lyndy Leidiger, moim zdaniem najbardziej
wstrząsającego ze wszystkich i jakże często mającego swe odbicie w rzeczywistości. Ileż to razy dla naszego dobra ktoś ukrywa prawdę, wie lepiej. Czasami nie chce podać lusterka, nie pozwala na samodzielna próbę zmierzenia się z rzeczywistością, z prywatnym koszmarem.
Największą moją uwagę przykuła „Sprawiedliwość w każdym calu” Phyllis Cohen. Nie tylko ze względu na bardzo pomysłową koncepcję zemsty ( tu od początku świata nie wymyślono nic innego jak słynne oko za oko, ząb za ząb), ale także dlatego, że jest ona autorką jednego opublikowanego opowiadania, które przez wiele lat było przez wydawców gazet odrzucane. Phyllis nie dożyła publikacji swego opowiadania w antologii, zmarła 26 stycznia 2009 roku. Jej mąż otrzymał wstępny egzemplarz dzień po jej śmierci.
Dwadzieścia opowiadań, dwudziestu autorów i dwadzieścia podróży w nieznane. Myślę, że bardzo udanych.

Iwona Mejza