Kawiarenka Książka Zamiast Kwiatka: listopada 2016

24 października o godz. 21 zapraszamy na spotkanie z Marylą Szymiczkową, czyli JACKIEM DEHNELEM i PIOTREM TARCZYŃSKIM. Będzie można dowiedzieć się więcej o profesorowej Szczupaczyńskiej,

Pani Maryla Szymiczkowa została powołana do życia przez dwóch panów:

Jacek Dehnel (ur. 1980) to prozaik, poeta, tłumacz i malarz. Prowadzi również blog poświęcony tabloidowi kryminalnemu z lat 30. „Tajny Detektyw” oraz portal Awers/Rewers, gdzie publikuje swoją kolekcję dawnej fotografii.

Piotr Tarczyński (ur. 1983) to tłumacz, historyk i amerykanista. Zajmuje się szczególnie związkami amerykańskiej popkultury i polityki.

Są parą od trzynastu lat, wspólnie przełożyli powieść Edmunda White'a „Hotel de Dream” oraz napisali kryminał „Tajemnica Domu Helclów”. „Rozdarta zasłona” to drugi tom serii przygód profesorowej Szczupaczyńskiej.

Oznacz zdjęcie Dodaj lokalizację Edytuj

Lubię to!

KomentarzeUdostępnij

Najpopularniejsze komentarze

Książka zamiast kwiatka, Małgorzata Pyzik, Małgorzata Rogala Prywatnie i 35 innych użytkowników

6 ponownych udostępnień

28 komentarzy

Komentarze

Książka zamiast kwiatka UWAGA, KONIEC CZATU NA ŻYWO! Przypominamy, że pytania można będzie zadawać jeszcze przez tydzień. Dziękujemy naszym przemiłym Autorom oraz Czytelnikom. Dobranoc wszystkim

Lubię to!Odpowiedz4Skomentowane przez użytkownika Anna Klejzerowicz 24 październik o 22:01

Książka zamiast kwiatka Witamy na czacie Marylę Szymiczkową, za którą kryją się dwaj wspaniali autorzy - JACEK DEHNEL i PIOTR TARCZYŃSKI. Zapraszamy do zadawania pytań.

Lubię to!Odpowiedz4Skomentowane przez użytkownika Grażyna Strumiłowska 24 październik o 20:53

Iwona Banach Pytanie do pana Tarczyńskiego: Powiedział pan w poprzednim wywiadzie: „A co do Tadzia, to – jak wiemy z historii – Tadzio zejdzie na psy, zacznie się interesować jakimś kaberecikiem, pisać wierszydła, więc pomocnikiem profesorowej już chyba nie będzie”, a jednak jakoś i w tym tomie pomagał, co będzie dalej? To w następnym też będzie pomagał, czy jednak nie?

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:10

Piotr Tarczyński Ja tak powiedziałem? Nie pamiętam. Ale to prawda, oczywiście, tylko że to jeszcze nie ten moment. Tadeuszkowi świat się zmienił, kiedy do Krakowa przyjechał z Berlina Przybyszewski - ale to dopiero w roku 1898.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość824 październik o 21:12

Małgorzata Kursa Oj, panie Piotrze, ja w którymś kolejnym tomie bardzo chcę Przybyszewskiego! Już z tego sobie wyłuskałam wzmiankę o młodym Wyspiańskim, który pani profesorowej nie przypadł do gustu

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:25

Piotr Tarczyński Bez obaw, Przybyszewski pojawi się na pewno już w następnym tomie. Jego przyjazd do Krakowa to było wydarzenie na miarę śmierci Matejki, więc i w kamienicy Pod Pawiem o tym usłyszą.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:28

Napisz odpowiedź…

Iwona Banach Czy napisanie dwóch, jak to panowie nazwali książek "komercyjnych" nie spotkało sie z jakimś odzewem, powiedzmy negatywnym pośród czytelników przyzwyczajonych do tej wyższej literatury?

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:47

Piotr Tarczyński Odpowiem tak: na krakowskiej premierze "Rozdartej zasłony" pojawił się pewien jegomość, który podszedł do stolika i powiedział: "Panie Jacku! Znam pańską twórczość, ale.... ale.... muszę powiedzieć, że nie wiem, co o tym wszystkim myśleć!"

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:51

Anna Klejzerowicz Ha, Panom "komercja" nie wyjdzie! Może to i kryminały, ale zdecydowanie z "wyższej" półki Moim zdaniem gatunek to kwestia wyłącznie umowna, zgadzacie się z tym Państwo?

Nie lubięOdpowiedzWiadomość224 październik o 21:52

Piotr Tarczyński Nie, niestety w Polsce, przy tym stanie prawnym, na pewno nie "państwo".

Nie lubięOdpowiedzWiadomość324 październik o 21:53

Jacek Dehnel Ale tak naprawdę to znacznie większe cięgi zebrałem za "Dziennik roku chrystusowego" i "Krivoklata" od tych czytelników i recenzentów, którym się nie podobały, niż za to, że współpisałem kryminał

Zresztą kryminały w Polsce to rozywka poważnych pisarzy: Tokarczuk, Świetlickiego, Witkowskiego.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:53

Anna Klejzerowicz Panie Piotrze, ale to było ogólnie, do Panów i do Iwonki, bo wtrąciłam się do jej pytania

Nie lubięOdpowiedzWiadomość324 październik o 21:58Edytowany

Napisz odpowiedź…

Iwona Banach Jak panowie załatwiają to pisanie logistycznie? Każdy oddzielnie potem sklejacie? Razem w tym samym czasie, czy może w stylu „ty pisz scenę z matką ofiary, a na napiszę...? Czy przy obu tomach było tak samo, czy coś zmieniliście?

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:01

Jacek Dehnel Kiedy już wybierzemy dzięki kwerendzie Piotra czas - a zatem i historyczne wydarzenia - wymyślamy samą intrygę i wątki poboczne. Następnie rozpisujemy to wszystko na małych karteczkach: na jednej osi wydarzenia historyczne i daty kalendarzowe, np. świę...Zobacz więcej

Nie lubięOdpowiedzWiadomość724 październik o 21:05

Iwona Banach Szczupaczyńskie zachowanie, takie pre emancypacyjne i ogólnie wymowa książki (niechcący jak sądzę), ale wpisała się ostatnio w ogólny trend nieco polityczny, przeszkadza to panom, czy bawi?

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:28

Piotr Tarczyński Przeszkadza mi nie to, że książka "wpisała się w polityczny trend", ale ten trend właśnie!

Nie lubięOdpowiedzWiadomość724 październik o 21:29

Jacek Dehnel Od początku uważaliśmy, że do komercyjnej literatury należy wkładać rzeczy pożyteczne; jak już jemy słodkie, to przynajmniej z witaminami. Więc te witaminy to krytyka społeczna.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość724 październik o 21:30

Napisz odpowiedź…

Iwona Banach Dobry wieczór, ja pytanie takie może niezbyt poczatkowe ale nurtujące: Profesorowa Szczupaczyńska ulega pewnej przemianie w tej książce. Jest mniej mieszczańska, mniej skoncentrowana na domu i dręczeniu służących, a bardziej otwarta na świat, czy to oznacza, że będzie się rozwijać w kierunku emancypacji i feminizmu?

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 20:58

Jacek Dehnel W pierwszym tomie też trochę się zmieniła; w ogóle myślimy, że Zofia Szczupaczyńska będzie się zmieniała przez wszystkie tomy, bo też i w takich żyje czasach - przełom XIX i XX wieku, a potem I poł. XX wieku to okres ogromnych przemian politycznych, społecznych, światopoglądowych. Nie znaczy to wszakże, że Zofia przyzna się przed samą sobą, że ma skłonności emancypacyjne.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość824 październik o 21:02

Iwona Banach Zachwycił mnie przecudny język „płciowy”, te płciwa, zwisaki i późniaki... Dołomeło...W poprzednim tomie, też były takie językowe „perełki”, czy na trzeci tom też się coś znajdzie? Będzie kolejny tom? Jest już w planach?

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:12

Jacek Dehnel To wspaniała postać doktora Kurkiewicza, przypominana przez Boya w felietonie w latach 30., a niedawno w Polityce bodajże. Dziś jest zapomniany nieco, ale wart pamięci, bo - przy całej śmieszności tych na siłę polonizowanych terminów, tzw. "kurkiewów",...Zobacz więcej

Nie lubięOdpowiedzWiadomość624 październik o 21:21

Grażyna Strumiłowska Panie Jacku, napisał mi Pan, że Wy nie jesteście szczególnie na luzie. W powieści ten luz, dystans, zabawa sytuacjami i słowem są widoczne. To jak to jest naprawdę z tym luzem?

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:19

Jacek Dehnel Określenie "luz" kojarzy mi się w gruncie rzeczy z wymuszoną, przesadną swobodą, z czymś nienaturalnie demonstrowanym. Nie trzeba tego robić, żeby się dobrze bawić przy pisaniu książki. I, dodajmy, pisanie kryminału może się wydawać po prostu "dobrą zabawą", ale jest po prostu zwyczajną pracą literacką, bez wielkich fajerwerków. A że nie widać wysiłku... no cóż, tak powinno być, co nie znaczy, że go nie ma

Nie lubięOdpowiedzWiadomość824 październik o 21:24

Iwona Banach Niedawno czytałam o metodzie Bertillona i z wielką przyjemnością przeczytałam o niej w pana książce, czy rzeczywiście była w Krakowie stosowana?

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:39

Piotr Tarczyński Tak, była stosowana nie tylko w Krakowie, ale w całych Austro-Węgrzech, i w ogóle w całej Europie - dopóki nie zastąpiła ją daktylografia.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:46

Małgorzata Kursa Takich krakowskich smaczków z pewnością mają Panowie w zapasie sporo, bo w Krakowie zawsze coś się działo. Pierwsza wzmianka o młodym Rydlu, który, niestety, nie wdał się w papę, już była. Mezalians Tetmajera również się przewinął w tekście. Czy mogę liczyć na podobne kąski w kolejnych tomach?

Nie lubięOdpowiedzWiadomość224 październik o 21:52

Jacek Dehnel Boys will be boys, Cracow will be Cracow. Pod tym względem tam się do dziś nic nie zmieniło, zawsze są jakieś nowe plotki.

Lubię to!OdpowiedzWiadomość124 październik o 21:57

Piotr Tarczyński Poza tym czas Rydla jeszcze nadejdzie!

Lubię to!OdpowiedzWiadomość124 październik o 21:59

Napisz odpowiedź…

Anna Klejzerowicz Mnie interesują te "smaczki", szczególiki, detale. Jak na przykład takie, dajmy na to, smażenie powideł. Gdzie je Panowie wynajdujcie? W starych książkach kulinarnych, dawnych gazetach, czy może ustne przekazy z pokolenia na pokolenie?

Nie lubięOdpowiedzWiadomość324 październik o 21:13

Jacek Dehnel O powidłach jest specjalna broszurka, nieco późniejsza, ale to są stare, sprawdzone sposoby, więc można zakładać z powodzeniem, że w latach 90. XIX wieku obowiązywało dokładnie to samo. Broszurkę można przeczytać w Polonie i tam ją też wyszukaliśmy. ...Zobacz więcej

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:18

Anna Klejzerowicz Oooo! Super. Ja znam tylko piernik marchewkowy (też z przepisu prababci). To będę czekać na tort

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:22

Napisz odpowiedź…

Jola Domagała Dobry wieczór. Panie Jacku, panie Piotrze, gratuluję kolejnej książki o przygodach profesorowej Szczupaczyńskiej, której jestem wielką fanką. Przy okazji chciałabym też podziękować Panu, Panie Jacku, za niezapomniane przeżycie podczas jubileuszowego zl...Zobacz więcej

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:35

Jacek Dehnel Ależ proszę uprzejmie, bardzo mi miło.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość324 październik o 21:39

Jola Domagała Profesorowa Szczupaczyńska jest już kimś wiecej niż tylko postacią z powieści. Zauważyłam, że zagląda poprzez "Twarzoksiąg" w naszą współczesną rzeczywistość. Co o niej myśli? Polubiła świat wirtualny?

Nie lubięOdpowiedzWiadomość324 październik o 21:46

Jacek Dehnel To raczej żart działu promocji, a dla nas - sposób na pokazywanie tego, czego w książce pokazać się nie da, czyli zdjęć, reklam, itp. A także, już po wydaniu, recenzji. Czyli: Zofia pozostała w swoim XIX wieku, ma tylko taki awatarek fejsowy.

Lubię to!OdpowiedzWiadomość324 październik o 21:51

Napisz odpowiedź…

Chris Babental A czy łatwo wcielić się w dziewiętnastowieczną "matronę"?

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:29

Jacek Dehnel Praca pisarska polega na wcielaniu się w najrozmaitsze postaci, bo przecież musimy być trochę i Zofią, i Ignacym, i Franciszką, i mordercą, i ofiarą...musimy wchodzić w każdą z tych postaci i zastanawiać się, jak reagowałaby w najróżniejszych sytuacjac...Zobacz więcej

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:34

Piotr Tarczyński Łatwiej mi wcielić się w krakowską matronę, niż w - bo ja wiem - policjanta-rozwodnika-alkoholika. Krakowskich pań domu znałem w życiu trochę, a policjanta żadnego. Poza tym Szczupaczyńska ma trochę cech nie tylko znanych nam starszych pań, ale też naszych, więc tego wcielania się nie było znowu az tak wiele.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:37

Anna Klejzerowicz Starszych pań?! Ależ ona nie ma chyba nawet 40-stki Wiem, że dawniej inaczej się wiek liczyło, ale chyba nawet wtedy była w sile wieku?

Nie lubięOdpowiedzWiadomość324 październik o 21:39

Jacek Dehnel Tak, ale my jednak myślimy o Szczupaczyńskiej jako o postaci całościowo, to znaczy od 38 do 93 roku życia mniej więcej. Ona zasadniczo ma być raczej panną Marple niż młódką.

Zresztą Aniela Dulska, jak pomyśleć, musiała mieć koło czterdziestki...

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:41

Piotr Tarczyński Dlatego, że pierwotnie wymyśliliśmy ją jako starszą panią, podobniejszą do panny Marple. Ale potem wyszło nam, że musi być znacznie młodsza, dlatego ostatecznie dostała datę urodzenia 1855.

Lubię to!OdpowiedzWiadomość324 październik o 21:42

Piotr Tarczyński (odpowiedzi pisanie niezależnie )

Lubię to!OdpowiedzWiadomość324 październik o 21:43

Anna Klejzerowicz Fakt, że takie panie Szczupaczyńskie nie starzeją się, tylko konserwują, więc i ona pozostanie zapewne młoda duchem i umysłem

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:46

Napisz odpowiedź…

Chris Babental A czy któryś z Panów usmażył te powidła w ramach próby?

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:15

Piotr Tarczyński Nie, ale zrobiliśmy kiedyś dżem z pigwy.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:21

Chris Babental

Lubię to!OdpowiedzWiadomość324 październik o 21:26

Napisz odpowiedź…

Iwona Banach A teraz proszę mi wybaczyć pytanie.... Hmm, dość nieeleganckie, Wiem, że Panowie lekarzami nie są, ale o ile co to franca wiem ( jako nauczycielka francuskiego także) to sylwek i wiewiór??? Co to za choroby? (Rozumiem, że weneryczne, ale jakie?)

Lubię to!OdpowiedzWiadomość424 październik o 21:22Edytowany

Piotr Tarczyński Wiewiór to rzeżączka, tryper. Sylwek to, jeśli dobrze pamiętam, syfilis.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:24

Piotr Tarczyński A tak, proszę, oto wycinek ze słownika szwargotu więziennego Estreichera:

Nie lubięOdpowiedzWiadomość624 październik o 21:26

Anna Klejzerowicz O matko... chyba muszę zmienić imię (a raczej zdrobnienie) mojemu kotu... Przepraszam, kocie

Nie lubięOdpowiedzWiadomość624 październik o 21:32

Iwona Banach Czyli początki grypsery

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:32

Anna Klejzerowicz Biedny mój Sylwuś grypsujący.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość324 październik o 21:36

Napisz odpowiedź…

Grażyna Strumiłowska W "Rozdartej zasłonie" jest mnóstwo smaczków, w dosłownym znaczeniu tego słowa. Te obiadki, ciasta, głównie pischingery. Czy jesteście Panowie smakoszami?

Lubię to!OdpowiedzWiadomość324 październik o 21:32

Piotr Tarczyński Ja - nie. Jacek - tak. To jedna z tych rzeczy, które nas bardzo różnią. Lubię smaczne jedzenie, ale nie jest to coś, za co dałbym się pokroić (że tak powiem), w przeciwieństwie do Jacka.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:39

Piotr Tarczyński Nie umiem gotować, chyba że dokładnie według przepisu, zresztą i tak za tym nie przepadam - Jacek przeciwnie, lubi i potrafi.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:40

Jacek Dehnel Piotr tak opowiada, a przed czatem właśnie kończyliśmy świetną paellę, którą dziś zrobił

Nie lubięOdpowiedzWiadomość624 październik o 21:45

Piotr Tarczyński ŚCIŚLE według przepisu.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość624 październik o 21:47

Grażyna Strumiłowska Po Waszych sylwetkach (obaj jesteście bardzo szczupli) tego nie widać. Zazdroszczę

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:47

Piotr Tarczyński Przed chwilą wróciłem z siłowni, nawet nie zdążyłem się przebrać.

Lubię to!OdpowiedzWiadomość424 październik o 21:49

Anna Klejzerowicz Szacunek

Nie lubięOdpowiedzWiadomość324 październik o 21:54

Napisz odpowiedź…

Anna Klejzerowicz Przyznajcie się Panowie, kto pisze, kto robi research, czy wszystko wspólnie? A jeśli tak, to w jaki sposób to się odbywa? Dopytuję z ciekawości, bo nigdy nie potrafiłam sobie wyobrazić w praktyce pisania w duecie. Choć domyślam się, że to może być ciekawą przygodą.

Lubię to!OdpowiedzWiadomość424 październik o 21:05

Anna Klejzerowicz A, no to w zasadzie już wiem

Lubię to!OdpowiedzWiadomość224 październik o 21:08

Anna Klejzerowicz A na koniec ostateczna wspólna redakcja? Żeby styl był jednolity? Bo taki jest.

Lubię to!OdpowiedzWiadomość224 październik o 21:09

Piotr Tarczyński Przyznajemy się bez trudu. Research jest głównie moim zadaniem, taką już mam naturę, że lubię grzebać się w źródłach, archiwach itd. O logistyce wspólnego pisania Jacek opisał w odpowiedzi na komentarz pani Banach.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:10

Piotr Tarczyński "Redakcja" jest na etapie każdego rozdziału, kiedy sklejamy ze sobą napisane przez nas sceny.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:19

Napisz odpowiedź…

Iwona Banach Używacie panowie form, które w tym momencie nie są zbyt popularne, a które zachwycają, jak choćby „biódr” zamiast powiedzmy, bioder. Z czego to wynika? To miłość do języka, czy chęć zadziwiania?

Lubię to!OdpowiedzWiadomość324 październik o 21:35

Jacek Dehnel Korzystamy ze źródeł, po prostu. Niekiedy uwspółcześniamy słowa, ale czasem są tak smakowite, że je zachowujemy, bo przyjemność czytania kryminału retro bierze się, jak sądzę, również z tej warstwy językowej.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:39

Iwona Banach U panów z pewnością, bo wszytsko jest dopracowane, czego często nie da się powiedzieć o innch, bo autorzy często zapominają o języku.

Lubię to!OdpowiedzWiadomość324 październik o 21:42

Jacek Dehnel My odpowiadamy tylko za siebie

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:43

Napisz odpowiedź…

Małgorzata Kursa Podejrzewam, że lektura bibliografii wykorzystanej w "Rozdartej zasłonie" sprawiło obu Panom niezłą frajdę. Jak wyglądały te poszukiwania? Bo internet to nie wszystko, czasem trzeba coś dokładnie obejrzeć, by zaistniało potem przed oczami czytelnika.

Lubię to!OdpowiedzWiadomość324 październik o 21:06

Jacek Dehnel Trochę frajdę, a trochę przykrość, bo też są to w znacznej części bardzo smutne sprawy. Ale, rzecz jasna, nieraz się uśmialiśmy. Stare książki medyczne to trochę mój konik, więc np. dr Czarnowski i jego dyrdymały o zapachu dziewicy i wstrząsie katalept...Zobacz więcej

Nie lubięOdpowiedzWiadomość424 październik o 21:10

Grażyna Strumiłowska Dwa tomy powieści Maryli Szymiczkowej stały się bestsellerami. Kiedy możemy spodziewać się trzeciej części?

Lubię to!OdpowiedzWiadomość524 październik o 21:07

Piotr Tarczyński Nie przesadzałbym z tymi "bestsellerami". Pierwszy tom sprzedał się chyba przyzwoicie, ale bez szaleństwa, a drugi dopiero co się ukazał, więc bestsellerem nie jest na pewno. Co do trzeciego tomu, to mamy jakiś pomysł, ale nie wiemy jeszcze kiedy za...Zobacz więcej

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:18

Anna Klejzerowicz Trzymamy kciuki i będziemy czekać

Nie lubięOdpowiedzWiadomość624 październik o 21:23

Napisz odpowiedź…

Grażyna Strumiłowska Ja mam pytanie do Pana Piotra. Czy łatwo dał Pan się namówić do pisania powieści o prof. Szczupaczyńskiej?

Lubię to!OdpowiedzWiadomość424 październik o 21:05

Piotr Tarczyński Nie, nie łatwo. Ja w ogóle nie lubię ryzykować, a napisanie (nawet współ) książki, która potem podlega ocenie ludzi, to ogromne ryzykowanie. Jesli dobrze pamiętam, nie obyło się bez kilku poważnych rozmów.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:08

Jacek Dehnel Ale przede wszystkim to nie ja go namawiałem, Piotr to wymyślił, opowiedział dwóm naszym znajomym wydawczyniom - żeby komuś zleciły napisanie takiej powieści - a jedna z nich zaczęła namawiać nas, a nie "kogoś".

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:12

Małgorzata Kursa W takim razie biję pokłony dziękczynne przed panem Piotrem. Gdyby nie ten pomysł, ominęłoby mnie tyle przyjemności Jak drzewiej mawiała znajoma rodziny: "dialektuję się" każdym tomem.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość624 październik o 21:16

Napisz odpowiedź…

Małgorzata Kursa Czy fabułę kryminalną kolejnego tomu wymyślali Panowie wspólnie, czy może był podział zadań?

Lubię to!OdpowiedzWiadomość424 październik o 21:00

Piotr Tarczyński Fabułę zawsze wymyślamy wspólnie. Kwerendę biorę na siebie głównie ja (choć nie wyłącznie), Jacek więcej pisze, ale konstruowanie intrygi to najwspólniejsza rzecz w całej - i tak wspólnej - pracy nad przygodami profesorowej Szczupaczyńskiej.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość624 październik o 21:03

Małgorzata Kursa Skąd czerpią Panowie wiedzę, jak wyglądały niegdyś miejsca opisywane w książce?

Lubię to!OdpowiedzWiadomość124 październik o 21:30

Piotr Tarczyński Ze zdjęć, z planów miasta, ze spisów ludności, z Kalendarza Czecha (nieocenione źródło!), z Czasu krakowskiego, z innych gazet, z najróźniejszych źródeł.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość324 październik o 21:32

Jacek Dehnel Część fotografii znajduje się w albumach (np. zdjęcia Kriegera), część w internecie, na przykład w Narodowym Archiwum Cyfrowym, ale i na najróżniejszych blogach, część wreszcie mamy w zbiorach własnych. Wreszcie konsultujemy się z naszymi znakomitymi czytelnikami, Konradem Myślikiem i Tomaszem Fiałkowskim, którzy okazują nam nieocenioną pomoc.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość224 październik o 21:37

Napisz odpowiedź…

Iwona Banach Ciekawa jestem kiedy to zostanie sfilmowane

Lubię to!OdpowiedzWiadomość124 październik o 21:58

Jacek Dehnel Jeszcze nie było takich propozycji, zobaczymy.

Lubię to!OdpowiedzWiadomość124 październik o 22:01

Napisz odpowiedź…

Piotr Tarczyński Dziękujemy bardzo za wspólnie spędzony czas, życzymy dobrej nocy!

Lubię to!OdpowiedzWiadomość124 październik o 22:01

Jacek Dehnel Ja również dziękuję!

Lubię to!OdpowiedzWiadomość124 październik o 22:05

Napisz odpowiedź…

Iwona Banach Szczupaczyńska jakby mniej podnieca się karierą męża i zewnętrznymi oznakami przynależności do „towarzystwa”, a pod koniec wręcz przestaje podzielać zachwyt męża w stosunku do cesarza, kryzys małżeństwa czy kryzys tożsamości?

Lubię to!OdpowiedzWiadomość424 październik o 21:03

Piotr Tarczyński Tak, jak pisał wcześniej Jacek: profesorowa się zmienia, także pod względem troski o takie rzeczy, jak mężowska kariera czy pozycja w towarzystwie, ale nie jest to kryzys tożsamości, tylko raczej odnalezienie własnej tożsamości, bez oglądania się na konwenanse. Co nie znaczy, oczywiście, że stanie się emancypantką pokroju Bujwidowej!

Nie lubięOdpowiedzWiadomość724 październik o 21:07

Iwona Banach Czytałam trochę o Bujwidowej. Ciekawa postać. Świetnie została wpleciona do książki, zresztą nie tylko ona. Pojawi się jeszcze?

Nie lubięOdpowiedzWiadomość524 październik o 21:09

Jacek Dehnel Iwona Banach W ogóle postaci mogą się pojawiać w różnych tomach, znikać i wracać. Na razie mamy tylko dwa tomy, nie wiadomo, czy będzie ich tak znowu dużo, ale Bujwidowa, rzecz jasna, powrócić może, jeśli tylko będzie nam do czegoś przydatna. Tutaj wiązała się bezpośrednio z jedną z osi fabuły.

Nie lubięOdpowiedzWiadomość724 październik o 21:14

Iwona Banach Wiem, to logiczne, wszystko zależy od kierunku w jakim pójdzie kolejny tom, ale wiecie już panowie w jaki pójdzie? Wiadomo, że nie mozna o tym mówic, ale macie już pomysł?

Lubię to!OdpowiedzWiadomość324 październik o 21:18