Aleksandr Buszkow „SKARB ANTYKWARIUSZA”

To ostatnia część trylogii poświęconej przygodom szantarskiego antykwariusza Wasilija Jakowlewicza Smolina. I cóż my tu mamy?
W „Ostatniej Wielkanocy Imperatora” Smolin zapoznał nas dokładnie z historią niejakiego pana Faberge i siedmiu Wielkanocnych pisanek suto przyozdobionych emalią i różnej klasy kamieniami szlachetnymi. Od brylantów, poprzez szafiry do szmaragdów kojących oczy zielenią. A wszystko suto grawerowane, dopieszczone – ot, prezent dla carskiej rodziny.
Gdy już ze Smolina opadło podniecenie i wytłumaczył okolicznej milicji kto, co i dlaczego – a tłumacząc nie mijał się z prawdą tylko dla spokoju państwowych osób nie mówił wszystkiego – nastał czas na powrót do starych, ale nie zapomnianych spraw. I zaczął się wir absolutny – tu Inga – dobra dziewczyna chce go matce przedstawiać, a niby nie problem, ale jednak, matka Ingi liczy dziesięć latek mniej od wybranka. Tu z kolei brakuje podpisu Smolina na arcyważnym dokumencie, w końcu w Szantarsku powstanie gildia antykwarska. A że Smolinowi z podpisem nie spieszno? Widać ma powód. I to niejeden zwłaszcza, że adres siedziby Domu Antykwariusza dziwnie znajomy. Z pomocą mediów – zawsze chętnych na nowinki – Smolin rozpoczyna rozgrywkę, którą wyrówna rachunki z pewnymi osobnikami. Zemsta najlepiej smakuje na zimno, tak po korsykańsku, neapolitańczycy zbyt nerwowo do niej podchodzą.
„Główny oręż antykwariusza to rozum. Większości problemów nie uda się rozwiązać pięścią, a tym bardziej pistoletem, bo to ordynarnie, nieelegancko i zupełnie bez sensu. W żadnym razie nie jesteśmy sycylijskimi Donami, ale przedstawicielami pokojowej i nawet w pewnym sensie kulturalnej profesji. Ten, kto próbuje łapać się za to, co ma pod ręką, akurat najczęściej przegrywa.” (198 s.)
Nie tylko antykwariuszom dla pamięci przytaczam ten fragment książki.
Antykwariusz Smolin jak i jego twórca Aleksandr Buszkow wzbudzili moje duże zainteresowanie zwłaszcza, że autentycznie zafascynował mnie tak główny bohater jak i ci, którzy z racji przydzielonej roli nie wysuwają się zbyt często na pierwszy plan. Specyficzny język powieści, nietuzinkowa fabuła i plastyczne opisy Szantarska i jego okolic – to wszystko wskazuje z jakiej klasy pisarzem mamy do czynienia.
Poszukałam i udało mi się znaleźć notę biograficzną pisarza pod tym adresem: http://www.encyklopediafantastyki.pl/index.php?title=Aleksandr_Buszkow .
Urodził się 05.04.1956 roku w Minusinsku, Krasnojarsk. Był w swoim życiu listonoszem, tragarzem, agentem ubezpieczeniowym, robotnikiem w ekspedycjach geofizycznych. Wydał kilkadziesiąt powieści, dziesiątki opowiadań i mikropowieści. Mam nadzieję, że Wydawnictwo Bellona jeszcze niejedną jego książkę nam przybliży.
Dla mnie poznanie tego Autora i tych bohaterów powieści, było fantastyczną i, śmiem twierdzić, niezapomnianą przygodą.


Iwona Mejza